یکی از روش­های تخمین چندک­های سیلاب در حوزه­های فاقد آمار استفاده از روش تحلیل فراوانی منطقه­ای است. در روش­های رایج منطقه­ای کردن، براساس خصوصیات حوزه آبخیز­ مانند خصوصیات فیزیوگرافی حوزه، موقعیت جغرافیایی و آمار سیلاب در هر ایستگاه، مناطق همگن هیدرولوژیک ایجاد می­شوند. البته اکثر حوزه­های آبخیز فقط مقداری شباهت با سایر حوزه­های آبخیز در منطقه دارند. بنابراین یک حوزه آبخیز نمی­تواند کاملاً به یک گروه یا  گروه دیگر اختصاص یابد. الگوریتم خوشه­بندی فازی به یک حوزه آبخیز اجازه می­دهد تا عضویت جزئی یا توزیعی از تمامی مناطق (گروه­ها) تشخیص داده شده داشته باشد. در این مقاله کارایی الگوریتم خوشه بندی فازی برای منطقه ای کردن حوزه های آبخیز استان مازندران ارزیابی شده است و برای بهبود همگنی مناطقی که با این الگوریتم خوشه­بندی شده­اند و از لحاظ آماری همگن نیستند، راهکارهایی ارائه شده است. همچنین چندین شاخص ارزیابی کارایی خوشه بندی فازی در تعیین تعداد خوشه های بهینه نشان داده شده است. سپس آماره Z^DIST برای ایستگاه­های منطقه با استفاده از زبان برنامه نویسی فرترن برای توزیع­های 3 پارامتری محاسبه شد و بهترین توزیع هر منطقه­ معرفی گردید. نتایج نشان داد که استان مازندران از سه منطقه همگن هیدرولوژیک تشکیل شده است و توزیع لجستیک تعمیم یافته با پارامترهای متفاوت برای هر یک از مناطق همگن انتخاب شد.