تبخیر و تعرق بعد از بارش اصلی ترین جزء چرخه هیدرولوژی است که مقدار هدر رفت آب را به‌صورت کمی بیان می کند. از آنجا که میزان تبخیر و تعرق مستقیماً با متغیرهای اقلیمی در ارتباط است و انتظار می رود با تغییر در پارامترهای اقلیمی به‌ویژه دمای هوا میزان آن نیز تغییر پیدا کند. لذا در این پژوهش اثرات احتمالی تغییرات اقلیمی بر تغییرات تبخیر و تعرق در حوضه آبریز دریاچه ارومیه به‌عنوان مرطوب ترین حوضه آبریز داخلی کشور که در چند دهه اخیر با خشک‌سالی و کاهش سطح آب دریاچه روبه‌رو بوده است تحت سناریوهای  A1B، A2، B1 و B2 با استفاده از مدل های ریزمقیاس گردانی آماری LARS-WG و SDSM و خروجی مدل گردش عمومی HadCM3 در سه دوره زمانی آینده (2030-2011، 2065-2046 و 2099-2080) مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از پارامترهای اقلیمی پیش‌بینی‌شده، میزان تبخیر و تعرق در سطح حوضه به‌صورت ماهانه و فصلی با استفاده از روش هارگریوز سامانی و همچنین پریستلی تیلور برای دوره های مختلف محاسبه گردید. نتایج حاصل نشان داد که به‌طور متوسط بلندمدت دمای حداقل در سطح حوضه بین 2/0 تا 4/3 و دمای حداکثر بین 9/0 تا 9/2 در دوره های آتی نسبت به دوره پایه (1990-1961) افزایش خواهد یافت؛ و میزان تبخیر و تعرق محاسبه شده در تمامی ماه ها و تمامی فصول و در دوره های آتی تحت تأثیر دما افزایش خواهد یافت؛ که این افزایش به‌صورت متوسط بلندمدت در سطح حوضه بین 2/4 تا 15 درصد خواهد بود. از نتایج حاصل از این پژوهش می توان در مدیریت منابع آب های سطحی و زیرزمینی، طرح های آبیاری و زهکشی، برآورد نیاز آبی گیاهان، زمان بندی آبیاری و مطالعات زیست‌محیطی و طرح های آبخیزداری استفاده نمود.