جهت دستیابی به اهداف این پژوهش از بین بالغ بر 80 ایستگاه رودخانه ای حوزه آبخیز ساحلی شمال (تحت پوشش استان مازندران )، تعداد 17 ایستگاه در سه بخش غربی، مرکزی و شرقی استان انتخاب شدند.با توجه به طول آمار ، دوره آماری سال آبی 46-45 تا 90-89 به مدت 44 سال به عنوان دوره مشترک آماری انتخاب شدند. جهت ارزیابی وجود روند از یکی از متداولترین روشهای ناپارامتریک روند سری های زمانی به نام آزمون من- کندال و در صورت وجود روند جهت ارزیابی صعودی یا نزولی بودن این روند از آزمون سن استفاده شد. برطبق نتایج این پژوهش در بین سه ایستگاه بخش غربی استان در سری های سالانه روند مشخصی وجود نداشته است و در سری های فصلی زمستانه و پائیزه  این بخش نیز بعضی از ایستگاهها دارای روند مثبت و بقیه نیز فاقد روند بوده اند که نشانه ای از تاثیر تغییرات اقلیمی در فصول مخصوصاً سرد بوده است.در مناطق مرکزی استان از بررسی بر روی شش ایستگاه این محدوده مشخص شد که در ایستگاههای منطقه دشت مازندران ، ایستگاههای محمودآباد- هراز و میاندشت- بابل دارای روند صعودی زمستانه و ایستگاه کوهستانی نمارستاق- نمارستاق دارای روند صعودی تابستانه و در ایستگاه بابلرود-قرانطالار نیز دارای روند پائیزه و زمستانه صعودی بوده است. در مناطق شرقی استان نیز تنها ایستگاه عرب خیل– تالار  دارای روند بارش سالانه و تابستانه صعودی یوده است و بقیه ایستگاههای بررسی شده فاقد روند مشخصی بوده اند.