آب‌، مهمترین جزء مجموع منابع طبیعی مورد نیاز برای بقای زندگی انسان، پیشرفت و بهبود آن به شمار می‌رود. صرفنظر از ارزش حیاتی آب، به عنوان یکی از عوامل ضروری در صنعت، تجارت، کشاورزی‌، تفریحات سالم و زیباسازی محیط نیز ضروری است. هر چند که انسان بدون آب توانایی ادامه زندگی را ندارد اما آب می‌تواند عامل تهدید کننده سلامتی، آسایش و رفاه انسان به شمار می‌آید. بنابراین مطالعه دقیق رفتار آب در ابعاد گوناگون ضروری به نظر می‌رسد و مدیریت صحیح منابع‌ آب باید یکی از فعالیتهای مهم جامعه به شمار آید. در بسیاری از مناطق ایران از جمله عرصه تحقیق ، تغییرات عمده کاربری ها در ارتباط با منابع آب زیرزمینی، سبب عدم تعادل سرزمین در طول زمان شده و باعث آشفتگی و تخریب اکولوژیک شده است که با مدیریت صحیح می توان به حفظ پایداری حوزه آبخیز کمک نمود.تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر کاربری اراضی در تغییر منابع آب می باشد. لذا با استفاده از تصویر TM دراردیبهشت ماه سال 2012 اقدام به تهیه نقشه کاربری اراضی دشتهای فارسان،گندمان،شلمزار،کیار،خانمیرزا و شهرکرد شد. از این رو مراحل پیش پردازش تصویر انجام گرفت و تصویر با نقشه توپوگرافی  1:25000 و نقاط برداشت شده از مطالعات میدانی تدقیق شد. و با استفاده از داده های منابع آب  مربوط به سال آبی 2012 ، مطالعات میدانی اولیه و تکمیلی و سایر اطلاعات اقدام به تهیه نقشه کاربری اراضی در منطقه شد. نتایج نشان داد که به جز دشتهای فارسان، شلمزار و گندمان سایر دشتهای استان با بیلان منفی مواجه هستند و همچنین برای تعادل بخشی به آبهای زیرزمینی دشتهای شهرکرد، بروجن، سفیددشت، کیار، فلارد و خانمیرزا لازم است میزان برداشت آب به ترتیب 48،32 ،66 ،30،13 و 12 درصد کاهش یابد. در مورد دشتهای فارسان، شلمزار و گندمان نتایج نشان داده که می توان به ترتیب 38،45 و30 درصد در برداشت از منابع آب این دشتها افزایش ایجاد کرد. لذا نتایج حاصل می تواند به منظور برنامه ریزی صحیح سرزمین بخصوص منابع آب و زمین منطبق با ویژگی های جمعیتی و اقتصادی در هر روستا استفاده شود.