مدیریت مشارکتی منابع آب یکی از مهم‌ترین رویکردهای مدیریتی در منابع آب است؛ که دستیابی به آن نیاز به تقویت سرمایه اجتماعی است؛ از سویی نقش بهره‌برداران محلی منابع آب در افزایش میزان این سرمایه غیرقابل‌انکار است. رویکرد تحلیل شبکه اجتماعی ازجمله راهکارهایی است که با بررسی الگوی روابط بین بهره‌برداران محلی نقش مهمی در برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و اجرای موفق مدیریت مشارکتی منابع آب دارد. در این تحقیق به بررسی روابط اجتماعی بین 143 کشاورز روستای گزیر از توابع شهرستان بندرلنگه که از سازه‌های بومی جهت آبیاری نخلستان‌ها استفاده می‌کنند با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه و سنجش شاخص‌های سطح کلان شبکه (تراکم، دوسویگی پیوندها و میانگین فاصله ژئودزیک) پرداخته‌شده است؛ که داده‌های این پژوهش نیز در فصل پاییز و زمستان سال 1396 جمع‌آوری گردید. نتایج بیانگر سرمایه اجتماعی غنی است که میزان مطلوب این سرمایه ناشی از کاربردی بودن و اهمیت سازه‎‌های مشترک بومی، به‌ویژه سازه آب‌انبار جهت مدیریت منابع آب از طریق پیوندهای قوی مشورت (زمان بارندگی) و مشارکت در امور مربوط به این سازه‌ها است؛ بنابراین حفظ سازه‌های بومی مشترک منابع آب، سبب تقویت سرمایه اجتماعی و درنتیجه افزایش تاب‌آوری جامعه در برابر تنش‌ها در راستای مدیریت مشارکتی منابع آب می‌گردد.