منابعطبیعی از جمله جنگل، مرتع، خاک، آب و روی هم رفته عناصر اکوسیستمها به عنوان بستر حیات طبیعی و اقتصادی هر کشور به شمار میآیند و به دلیل این که رودخانهها نیز یکی از اجزاء منابع آبی محسوب میشوند، حفاظت و بهرهبرداری بهینه از آنها و همچنین حراست از بستر و حریم آنها ضروری است. رودخانه در ضمن حرکت خود باعث فرسایش بستر و کنارهها میشود . بدین منظور یکی از سازههای جلوگیری از آبشستگی کنارهها، آبشکن میباشد که وظیفهی اصلی این سازهها حفاظت از کنارههای رودخانه است. طول آبشکن از پارامترهای مهم در کنترل آبشستگی و محافظت از کناره است و پایداری آبشکن در اثر آبشستگی هنگام برخورد جریان به ویژه نوکآبشکن دارای اهمیتی فراوان است. با توجه به این که سیلابدشت در شرایط عادی خشک بوده و در مواقع سیلابی مستغرق است، رسوبگذاری و فرسایش آن نیز در اندرکنش با کانال اصلی دارای اهمیت میباشد. بدین منظور برای بررسی رفتار آبشکن و اثر شکل دماغه آن با مدلسازی فیزیکی؛ از سه شکل آبشکن در سیلابدشت و با طولهای 10 و 20 سانتی متر؛ در یک سمت کانال مرکب؛ طراحی و آزمایش شد. نتایج نشانگر آن است که در یک دبی ثابت؛ آبشستگی در دماغه مستطیلی نسبت به آبشستگی دماغه دایرهای شکل 26 درصد بیشتر است. همچنین افزایش 8 درصدی دبی در کانال مرکب، میزان بیشینهی عمق آبشستگی 5/17تا 23 درصد در دبیها وطولهای گوناگون آبشکن افزایش مییابد.