نقش بهینه سازی کاربری اراضی بر درآمد بهره برداران با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی سیمپلکس(مطالعه موردی: حوزه آبخیز چهل گزی سنندج)
|
حسین خالدیان* ، داود نیک کامی |
|
|
چکیده: (7804 مشاهده) |
مدیریت منابع آب و خاک در حوزههای آبخیز همراه با افزایش درآمد بهرهبرداران از مهمترین اقدامات در زمینه ارائه الگوی صحیح استفاده از اراضی و بهینهسازی کاربری اراضی است. در این تحقیق با استفاده از مدل برنامهریزی خطی سیمپلکس و سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقش بهینهسازی کاربری اراضی در حوزه آبخیز چهل گزی سنندج در سه گزینه شامل وضعیت موجود، وضعیت اعمال مدیریت و وضعیت استاندارد اراضی بررسی شد. نتایج نشان داد درآمد خالص سالانه در وضعیت اعمال مدیریت 50/22 درصد و در وضعیت استاندارد 65/143 درصد نسبت به وضعیت موجود افزایش خواهد یافت. نتایج تحلیل حساسیت سناریوها نشان داد که درگزینه وضعیت موجود وگزینه اعمال مدیریت، تغییر در سطح اراضی باغی و سپس مراتع بیشترین تأثیر را بردرآمد آبخیزنشینان دارند. حال آنکه درگزینه استاندارد اراضی، تغییر در سطح اراضی مرتعی و سپس باغات بر روی درآمد تأثیر زیادتری دارند. بر طبق نتایج بهدست آمده، درآمد خالص سالانه در وضعیت فعلی 91/22 درصد، در وضعیت اعمال مدیریت اراضی 42/41 درصد و در وضعیت استاندارد 47/142 درصد افزایش خواهد یافت. همچنین میزان درآمد در واحد هکتار در کاربری ترکیبی مرتع- بادامکاری، نسبت به کاربریهای دیگر در حدود سه برابر افزایش مییابد. |
|
واژههای کلیدی: برنامه ریزی خطی، حوزه آبخیز چهل گزی، کاربری اراضی، مدیریت اراضی |
|
متن کامل [PDF 3160 kb]
(2371 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1394/11/17 | پذیرش: 1395/10/5 | انتشار: 1395/12/24
|
|
|
|