چهار و پنج (افزایش ۲۰ و ۴۰ درصدی بارش سالیانه) و سناریوی شش (کاهش ۲۰ درصدی بارش سالیانه، رشد ۲۰ درصدی سطوح زیر کشت، رشد ۱۰ درصدی جمعیت و کاهش نشت از کانالهای آبیاری به میزان ۵۰ درصد)، نتایج حاصل از اجرای مدل در حریم تغذیه مصنوعی بیانگر آنست که پیش‌بینی سطح آب زیرزمینی برای یک دوره ۱۵ ساله (میان‌مدت) با اعمال شرایط سال۸۳- ۱۳۸۲(سناریو یک) به دلیل میزان و پراکنش مناسب بارش، در قسمت های میانی دشت تا ۷۵/۱۰ متر و برای دوره بلند مدت (۳۰ سال) افزایشی بالغ بر ۵/۱۹ متر دارد. این افزایش برای محل استخرهای تغذیه مصنوعی در دوره‌های زمانی میان‌مدت (۱۵ ساله) و بلند مدت (۳۰ ساله) ۴۱/۱۹ و ۸۸/۲۳ متر است. در سناریوهای دو و سه میزان سطح آب زیرزمینی نسبت به حالت نرمال ۹/۰ و ۴۵/۱متر کاهش داشته است. در سناریوهای چهار و پنج سطح ایستابی آب ۴۵/۱ و ۶۹/۲ متر افزایش داشت. اما سناریوی شش باعث افت ۴۶/۳ متر سطح آبهای زیرزمینی منطقه گردید.
پروژه‌های تغذیه مصنوعی به منظور بهره‌وری بهینه از منابع آبی خصوصأ آبخوان‌ها، نقش مؤثر و بارزی به عنوان یک راهکار علمی و عملی ایفاء می نمایند. پروژه تغذیه مصنوعی سفید دشت- فرادنبه، جهت تأمین امنیت غذایی در قالب توسعه کشاورزی و منابع طبیعی پایدار و بهره‌وری بهینه از امکانات و پتانسیل‌های موجود اجراء شده است. در این پروژه رواناب‌های سطحی، آب چند چشمه وقنات که وارد رودخانه بروجن شده و در نهایت به رودخانه کارون می پیوندند، توسط سازه‌هایی همچون بند انحرافی، سیفون معکوس وکانال انتقال آب، وارد استخرهای تغذیه کننده پروژه تغذیه مصنوعی شده و به داخل آبخوان منطقه هدایت می‌گردند. طرح تحقیقاتی[۱]جاری به منظور بررسی عملکرد و تأثیر کمی این پروژه نسبت به آبهای ذخیره شده در آبخوان اجراء گردید. رواناب‌های ورودی به پروژه تغذیه مصنوعی سفید دشت- فرادنبه طی سال‌‌های ۱۳۸۲ لغایت ۱۳۸۵ بترتیب ۱/۶، ۳/۵، ۳/۷ میلیون متر مکعب در سال بوده است، که عمدتاً دشت سفید دشت و قسمتی از دشت فرادنبه تحت تأثیر قرار گرفته است. به منظور بررسی تأثیر کمی پروژه تغذیه مصنوعی بر آبهای زیرزمینی و تغییرات حجم ذخیره آب در آبخوان منطقه و مدیریت منابع آب زیرزمینی از نرم‌افزار مادفلو[۲] استفاده گردید. لذا جهت ارزیابی عملکرد و رفتار آبخوان از شش سناریو استفاده شده است. سناریو یک (با شرایط نرمال زمان اجرای طرح) در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت (۲، ۱۵ و ۳۰ ساله)، سناریوهای دو و سه (منظور نمودن ۲۰ و ۴۰ درصدی کاهش بارش سالیانه)، سناریوهای
چهار و پنج (افزایش ۲۰ و ۴۰ درصدی بارش سالیانه) و سناریوی شش (کاهش ۲۰ درصدی بارش سالیانه، رشد ۲۰ درصدی سطوح زیر کشت، رشد ۱۰ درصدی جمعیت و کاهش نشت از کانالهای آبیاری به میزان ۵۰ درصد)، نتایج حاصل از اجرای مدل در حریم تغذیه مصنوعی بیانگر آنست که پیش‌بینی سطح آب زیرزمینی برای یک دوره ۱۵ ساله (میان‌مدت) با اعمال شرایط سال۸۳- ۱۳۸۲(سناریو یک) به دلیل میزان و پراکنش مناسب بارش، در قسمت های میانی دشت تا ۷۵/۱۰ متر و برای دوره بلند مدت (۳۰ سال) افزایشی بالغ بر ۵/۱۹ متر دارد. این افزایش برای محل استخرهای تغذیه مصنوعی در دوره‌های زمانی میان‌مدت (۱۵ ساله) و بلند مدت (۳۰ ساله) ۴۱/۱۹ و ۸۸/۲۳ متر است. در سناریوهای دو و سه میزان سطح آب زیرزمینی نسبت به حالت نرمال ۹/۰ و ۴۵/۱متر کاهش داشته است. در سناریوهای چهار و پنج سطح ایستابی آب ۴۵/۱ و ۶۹/۲ متر افزایش داشت. اما سناریوی شش باعث افت ۴۶/۳ متر سطح آبهای زیرزمینی منطقه گردید
[۱]بررسی تأثیر تغذیه مصنوعی دشت سفید دشت، فرادنبه بر کیفیت و کمیت آْبخوان منطقه به شماره ۰۱-۰۵۰۰۴۲۴۰۰۰-۸۲
