طرح­های پخش سیلاب با اهداف مختلفی اجرا می­شوند که یکی از آنها افزایش پوشش گیاهیست. پخش سیلاب باعث افزایش رطوبت خاک و در نتیجه افزایش علوفه تولیدی می­شود. هدف از انجام این پژوهش، سنجش کارایی استفاده از سیلاب­های با کیفیت پایین، در تغییرات کمی پوشش گیاهی گیاهان بومی منطقه می­باشد. این بررسی در شهرستان سبزوار- منطقه بیابانی برآباد اجرا گردید که در سال (1391-1390) مطالعه پارامترهای درصد تاج پوشش گیاهی و تراکم گیاهی به ترتیب توسط ترانسکت­های 100 متری و پلات­های 225 مترمربعی (15×15) اندازه گیری گردید. این بررسی در یک منطقه به عنوان عرصه پخش سیلاب که شامل سه فاز که دو فاز آتریپلکس کاری و یک فاز تاغکاری شده است،انتخاب گردید. همچنین همجوار با این فاز های سه گانه، یک منطقه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و گونه­ی سالسولا به عنوان تنها گونه مشترک مشاهده شده بین عرصه­ی پخش سیلاب و منطقه شاهد، معیار مقایسات بین این مناطق انتخاب گردید. نتایج حاصل بیانگر اثرات زیاد پخش سیلاب بر میزان تراکم و درصد تاج پوشش گیاهی گونه سالسولا منطقه در فاز تاغکاری شده بوده است که این اثرات در سطح 1% معنی­دار بوده است. همچنین در فاز1 آتریپلکس کاری اثرات پخش سیلاب بر میزان تراکم گیاهی و درصد تاج پوشش گونه ی بومی بی­تاثیر و در فاز 2 آتریپلکس کاری دارای تاثیر منفی بوده است. بنابراین اثر پخش سیلاب با توجه به گونه­ی دست کاشت منطقه تاثیر متفاوت بر روی گونه­ی بومی منطقه داشته است.