تخریب اراضی بر اثر فرسایش، افزون بر تلفات بی شمار خاک، بخش اعظمی از آب قابل استفاده را از دسترس خارج می سازد. روش های متعددی برای بررسی فرسایش خاک وجود دارد. یکی از این روش ها که می توان به عنوان روش جدیدی از آن نام برد، استفاده از مدل تجمعی جریان است که بر پایه ی قدرت فرسایندگی شبکه ی هیدروگرافی حوزه بنا شده است. در این بررسی، با استفاده از معادلات مرتبط با نظریه فوق، توزیع فرسایش در سطح زیر حوزه ای از حوزه ی آبخیز سد سفیدرود، با انگیزه ی معرفی مدل های مناسب، مطالعه گردید. به این منظور دو ماتریس جهت و وزن در نظر گرفته شد و با کاربرد مدل تجمعی جریان (SWFM)، شبکه­ی هیدروگرافی حوزه، مدل رقومی ارتفاع (DEM) منطقه، عامل پوشش گیاهی، شیب و سامانه اطلاعات مکانی، نقشه­ی انتقال رسوب در جریان رواناب سطحی حوزه ترسیم و با نتایج حاصل از بررسی صحرایی مقایسه گردید. نتایج نشان داد که مقادیر برآوردی توسط مدل در نواحی تجمع یافته ی جریان و آبراهه های اصلی منطبق بر واقعیت بوده و در سایر نقاط حوزه، کمتر از مقدار واقعی برآورد شده است.