یکی از شایع ­ترین پدیده ­های طبیعی که عموماً در نقاط کوهستانی جهان رخ می­ دهد زمین­ لغزش است که در بسیاری موارد منجر به خسارات مالی و جانی گشته و به عنوان بلای طبیعی شناخته می ­شود. ایران با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی خاص از مناطق مستعدِ به این پدیده می­ باشد که سالانه 500 میلیارد ریال خسارت مالی به واسطه آن بر این کشور تحمیل می­گردد. در طی 15 سال اخیر تحقیقات زیادی قابلیت­ های تصاویر راداری ماهواره­ ای و مزیت های روش تداخل ­سنجی را بررسی و اثبات کرده اند. در حال حاضر تداخل سنجی راداری یکی از تکنیک­ های مورد استفاده برای ارزیابی جابجایی زمین است و در حال تبدیل شدن به یک ابزار تلفیقی برای مقابله با خطرات زمین ­لغزش به منظور مدیریت مخاطرات طبیعی می­باشد. تجزیه و تحلیل داده­ های ماهواره ­ای نقش مهمی در بررسی وقایع مربوط به لغزش در مراحل مختلف (از جمله: نقشه ­برداری، پایش، شناسایی وپیش ­بینی) دارد. منطقۀ ماسوله به دلیل شرایط زمین­ شناسی، ژئومورفولوژی و پتانسیل بالا در وقوع زمین لغزش، از اهمیت زیادی برخوردار است. لذا به منظور بررسی دقیق نقاط لغزش خیز منطقه از روش تداخل­ سنجیِ راداری[1] استفاده گردید. در این تحقیق 11 تصویر راداری سنجندۀ ایلوس[2]/پالسار[3] در بازۀ زمانی سال­های 2008 تا 2010 گرفته شد و با روش طول ­باز­های کوتاه[4] به منظور بدست آوردن سری­ زمانی جابجایی منطقه مورد پردازش قرار گرفت. مناطق فعال لغزش توسط مطالعات میدانی زمین ­شناسی بررسی شد و ویژگی­ های ژئومورفولوژیکی منطقه صحت جابجایی قسمت­های مختلف لغزش را تأیید کرد. نتایج پردازش تصاویر ماهواره­ای نشان داد که بیشترین نرخ جابجایی در راستای دید ماهواره در ناحیۀ شمالی، قدیمی­تر  و جوان­تر به ترتیب 51، 46 و 70 میلی­متر در سال در حال دور شدن از سنجنده، می­باشد.