اساس آمایش سرزمین پهنهبندی ژئومورفولوژیک سطح زمین است که اولین مرحله آن تعیین پهنههای همگن سطح زمین از نظر خصوصیات ژئومورفولوژیک میباشد. پهنهبندی کمّی با استفاده از روشهای خودکار و تعریفشده و براساس اعداد و ارقام، انجام میگیرد. در این مطالعه به منظور تشخیص محدودههای مناسب برای تغذیه مصنوعی در منطقهی کوهستانی گهر و دشت گربایگان، در استان فارس، از پهنهبندی کمی سطح زمین با برازش فرمبنیادی پله ای، به سطح استفاده گردیده است. برای تشخیص بهترین ساختار بنیادی قابل برازش از ساختارهایی با ردهدرجه دو برای پنجره سهتایی و از دادههای حاصل از مدل رقومی ارتفاعی با قدرت تفکیک 10 متری استفاده گردیده است. برای تعیین درجه برازش ساختارهای بنیادی از شاخص مجموع اختلاف مربعات اختلافات سطح استفاده شده است. با استفاده از درجه برازش درجه مناسب بودن سطح برای تغذیه مصنوعی، تنها با دید مورفولوژی سطحی تعیین گردیده است. نتایج نشان میدهد که سطوح واقع در پایین دست مخروط افکنهها، و دشتها مناسبترین مناطق برای پخشسیلاب است، که به صورت نقشه ارائه شده است.