محدودیت منابع آب و افزایش تعداد و تنوع حقابه‌بران  موجب شده که تخصیص بهینه آب، بیش از پیش اهمیت پیدا کند. حوزه آبخیز خانمیرزا در استان چهارمحال‌وبختیاری، توسعه غیرپایداری را با اتکا به منابع آب زیرزمینی تجربه کرده است. در نتیجه برداشت­ های نامتعادل، افت شدیدی در آبخوان دشت خانمیرزا به وجود آمده است. به منظور بررسی تخصیص و تغییرات مکانی  منابع آب، مدل تخصیص حوزه آبخیز خانمیرزا در محیط WEAP  با تعریف سال پایه (1393)، سال افق طرح (1403) و گام‌های زمانی یک ماهه توسعه داده شد. چهار سناریوی محتمل شامل سناریوی مرجع، سناریوی بدبینانه، سناریوی خوش‌بینانه و سناریوی واقع‌گرایانه در ده سال آینده در مدل WEAP بررسی شدند. نتایج نشان داد به ترتیب درسناریوی مرجع، بدبینانه، خوش‌بینانه و واقع‌گرایانه 51، 79، 30 و 41  میلیون مترمکعب از حجم تقاضا قابل تأمین نیست. با توجه به حجم بالای نیاز آبی در بخش کشاورزی، نیاز به مدیریت و برنامه‌ریزی ویژه در این بخش جهت جلوگیری از افت آب زیرزمینی­، کاملاً ملموس می­باشد.  همچنین نیاز بخش کشاورزی در حوزه مورد مطالعه به‌صورت رقیب حقابه محیط زیست عمل می‌کند و بدون مدیریت زمین، مدیریت بخش آب با تنش مواجه خواهد بود.