استفاده از پخش سیلاب به عنوان یکی از راهکارهای کاهش خسارت سیل همراه با بهینه سازی بهره برداری از سیلاب­ها در احیای منابع طبیعی از دیر باز در نقاط مختلف جهان متداول بوده است. در نظر گرفتن تعدد پارامترهای موثر در تعیین و مشخص نمودن پهنه­ها برای اجرای طرح­های پخش سیلاب و استفاده از روش­های نوین تهیه و تلفیق داده و نیز روش­های نوین تصمیم­گیری اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه دشت مرکزی خرم آباد به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد. روش کار در این تحقیق بر اساس تحلیل سلسله مراتبی استوار می­باشد. هدف از این مطالعه به کارگیری سامانه­های پشتیبان تصمیم(DSS !supportFootnotes]-->[1]) و سامانه­های اطلاعات جغرافیایی(GIS !supportFootnotes]-->[2]) به منظور دستیابی به مکان­های مناسب برای پخش سیلاب می­باشد که پس از شناسایی معیارها، شاخص­ها و زیرشاخص­های مرتبط به هدف، معیارها، شاخص­ها و زیرشاخص­های فوق با استفاده از AHP !supportFootnotes]-->[3] وزن­دهی شدند و اولویت هر یک از شاخص­ها و زیرشاخص­ها مشخص شد. این مطالعه شامل چهار معیار اصلی 11شاخص و 18 زیرشاخص می­باشد. در این مطالعه وزن معیارهای اصلی یکسان در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در بین 11شاخص بیشترین وزن مربوط به شاخص خسارت جانی و کمترین وزن مربوط به شاخص آبخوان می­باشد و همچنین در بین 18زیر شاخص شناسایی شده در این مطالعه بیشترین وزن مربوط به زیرشاخص تعداد رخداد سیل و کمترین وزن مربوط به زیرشاخص نیاز آب برای فعالیت­های صنعتی می­باشد. بررسی مناطق مناسب برای پخش سیلاب از نظر توپوگرافی نشان می­دهد که بیشترین مناطق در دامنه ارتفاعی 1200 متر می باشد و از لحاظ جهت، جهت شرقی و از نظر شیب این مناطق دارای شیبی کمتر از 10 درصد می باشند. نتایج پهنه­بندی منطقه مورد مطالعه به منظور پخش سیلاب نشان داد بیشترین سطح منطقه در طبقه مناسب و کمترین سطح منطقه در طبقه بسیار مناسب جهت پخش سیلاب قرار می­گیرد.

 .