دشت سیستان از دیرباز با خطر سیلاب، خشک‌سالی و طوفان شن روبرو بوده است، همچنین به‌واسطه داشتن منابع آبی فراوان، یکی از مناطق مهم استقرارگزینی انسان‌ها بوده است. تا کنون مطالعه جامعی راجع به خطرات زیست محیطی و نحوه غلبه یا کاهش اثرات آن‌ها در دوره هخامنشی انجام نگرفته است، هدف کلی پژوهش حاضر؛ بررسی رابطه متقابل محوطه‌های دوره هخامنشی و محیط طبیعی و به‌طور خاص، نحوه استقرارگزینی با توجه به محدودیت‌های محیط است. اینپژوهشبهروش توصیفی- تحلیلی- تاریخی و با استفاده ازنرمافزار GIS انجام شد.پس از مطالعه شرایط محیطی، متغیرهای شیب زمین، نوع منابع آبی و فاصله از منابع آبی، نوع خاک، زمین‌شناسی و باد بررسی شدند، نتایج به‌دست آمده، گویای نقش مؤثر منابع آب سطحی در مکان‌گزینی محوطه‌ها است. منابع آبی فراوان، شیب ملایم و سهولت سرازیری آب در دشت، ظرفیت ایجاد کانال‌های انشعابی جهت حفظ فاصله مناسب از رودخانه، استقرار روی تراس رودخانه‌ای جهت دوری از خطر سیلاب، عواملی هستند که موجب می‌شدند این منطقه علی‌رغم فقدان سفره‌های آب زیرزمینی و وابستگی بهمنابع آب سطحی، یکی از مناطق جاذب جمعیت باشد. قرارگیری منطقه روی مخروطه‌های دلتایی،تغییر مسیر کانال‌های رودخانه را در پی دارد که موجب جابه‌جایی متعدد استقرارها می‌شد.
Fathi Sogolitapeh S, Mortazavi M, Mosapour Negari F. Environmental Hazards Role in Achaemenid Settlements Placement in the Sistan Plain in the Hirmand River Basin. jwmseir 2022; 16 (57) : 5 URL: http://jwmsei.ir/article-1-1037-fa.html
فتحی سوگلی تپه شبنم، مرتضوی مهدی، موسی پور نگاری فریبا. نقش مخاطرات زیست محیطی در مکان‌یابی محوطه‌های دوره هخامنشی دشت سیستان در حوضه رودخانه هیرمند. مجله علوم ومهندسی آبخیزداری ایران. 1401; 16 (57) :41-51
به اطلاع کلیه نویسندگان ، محققین و داوران محترم می رساند:با عنایت به تصمیم هیئت تحریریه مجله علمی پژوهشی علوم و مهندسی آبخیزداری فرمت تهیه مقاله به شکل پیوست در بخش راهنمای نویسندگان تغییر کرده است. در این راستا، از تاریخ ۱۴۰۳/۰۱/۲۱ کلیه مقالات ارسالی فقط در صورتی که طبق راهنمای نگارش جدید تنظیم شده باشد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
