نتایج ارزیابی آثار آینده­ی تغییر اقلیم با عدم قطعیت­هایی همراه است. درنظر گرفتن دامنه عدم قطعیت­ها موجب افزایش قابلیت اعتماد نتایج می­شود. در این پژوهش اثر تغییر اقلیم دوره 2065-2036 بر بارش، دمای حداقل و دمای حداکثر روزانه حوضه سیرا با استفاده از مدل LARS-WG ارزیابی شده است و عدم قطعیت نوسانات اقلیمی و سناریوهای انتشار جدید RCP2.6، RCP4.5، RCP6 و RCP8.5 مدل HadGEM2 در نتایج بررسی شده است. نوسانات اقلیمی از عوامل مهم عدم قطعیت است که در مطالعات پیشین کمتر مورد توجه بوده است. نتایج نشان می­دهد برای بارش، دامنه سناریوهای آینده تحت تغییر و نوسانات اقلیمی با دامنه دوره نوسانات تاریخی همپوشانی دارد. در نتیجه به طور قطع نمی­توان گفت که بارش در آینده افزایش یا کاهش می­یابد. اما در میانه سناریوهای محتمل انتظار می­رود بارش سالانه تغییری بین یک درصد افزایش تا نه درصد کاهش داشته باشد. برای دما، دامنه سناریوهای آینده کاملاً خارج از حدود نوسانات اقلیمی دوره تاریخی است و اطمینان زیاد برای افزایش دمای اغلب ماه­های سال و تغییر سیکل فصلی دما وجود دارد. در میانه سناریوهای محتمل انتظار می­رود میانگین دما بین 1/2 تا 3 درجه افزایش یابد.